Wybaczcie

Już  na samamym początku sie z terminami nie wyrabiam, cudwonie. No ale obiecuję dodać w najbliższym czasie. Opóźnienie jest spowodawane tym że, po pierwsze trochę nie wyrobiłam z pisaniem :< no ale cóż, a po drugie dziś się dowiedziałam że jeden z moich ulubionych zepołów zakończył swoją karierę w piątek (22.03) mianowicie zepsól My Chemical Romance . Więc na jakiś czas przechodzę w czas żałoby, ale obiecuję dodać trójke jak najszybciej ! Wybaczcie mi to ;______;

~Till

Rozdział 2

Witajcie po tak krótkiej przerwie ! Dziękuje Bee i Lili za komentarze z radami .

Bee : Akcja będzie przeciągnięta i też miłość nie będzie jedynym wątkiem :) A poza tym trochę się pozmieniało w moich planach po interwencji mojej przyjaciółki - Moritz.

Lila : Jak dla mnie jesteś kompetentna żeby skomentować ;D i dziękuję jeszcze raz za nominacje ^^

Znowu proszę o to samo. Komentujcie i krytykujcie !

 ~Till

Oddaję głos Moritz.

Cześć. Jestem Moritz i będę też prowadziła tego bloga, iż wprowadziłam w planach ~Till kilka drastycznych zmian ;) Piszemy też razem, w sumie na początku jej tylko pomagałam ale ~Till stwierdziła że też powinnam się po udzielać, więc jestem ! Koniec .
Moritz

Zapraszamy na odcinek drugi naszych wypocin !


Rozdział 2

 Stałem w środku lasu  i gapiłem się w drzewa, jakbym czekał na cud. Nagle usłyszałem szelest nad głową.
Leniwie podniosłem oczy ku niebu i zobaczyłem czerwoną wstążkę, wirującą w powietrzu. Zacząłem śledzić ją wzrokiem, aż straciłem równowagę i ...
ŁUP !
Kolejny raz dzisiejszego dnia wylądowałem w śniegu. Nie dość, że bolał mnie tyłek, to jeszcze wbiłem sobie coś w dłoń. Podniosłem rękę i zobaczyłem na śniegu srebrną klamrę do w włosów, w kształcie kokardy. Przypatrywałem się dokładnie ozdobie w mojej dłoni. Wyczułem opuszkami palców wygrawerowane litery.
- L.R. ? - zapytałem sam siebie, nie oczekując odpowiedzi.
A co najdziwniejsze: dostałem ją w postaci damskiego chichotu.
Kątem oka zauważyłem zjawę z długimi, popielatymi włosami szybko znikającymi za najbliższym drzewem. Myślałem że, zejdę na zawał . Szybko podniosłem się rozglądając dookoła.
Cholera, muszę wyjść z tego pieprzonego lasu.

Tylko jak ?

Dostrzegłem tą samą, czerwoną wstążkę zaczepioną o gałąź. Szybkim krokiem poszedłem w tym kierunku, ale tasiemkę zabrał wiatr. Nie wiem czemu, ale ruszyłem w tamta stronę. Okazało się, że tędy przyszedłem, bo zostawiłem całkiem sporo śladów.
"Oj Adam, musisz się wyspać. Zwariowałeś. "

Zatrzymałem się przed drzwiami i wsunąłem znalezisko do kieszeni spodni.

***

- Adasiu ! Gdzie ty byłeś, kochanie? Obiad cię ominął.
To było pierwsze co usłyszałem po otworzeniu drzwi.
- Chodziłem po lesie. Przepraszam ciociu. Zjem teraz.

Skierowałem się do kuchni, na stole stał półmisek z lazanią. Nałożyłem sobie sporą porcję. W końcu facet jestem, nie ?
Pochłonąłem to błyskawicznie, nawet nie wiem kiedy. Okey, jestem najedzony, ale niewyspany.
Ruszyłem w stronę schodów. Ostatecznie wylądowałem w łóżku i szybko zasnąłem.

**

Obudziłem się w nocy.
Tak, to na pewno noc - ciemno jak w dupie i strasznie cicho. Gapiłem się w sufit. Na szafce nocnej leżała nadal klamra. Ta głupia klamra, przez którą nie mogłem spać. Sięgnąłem po mojego laptopa.
W wyszukiwarkę wpisałem dwie litery "L.R."

Po sprawdzeniu 100 wyników związanych z Los Angeles i toną nieinteresujących rzeczy; poddałem się.
Ludzie, L.R to nie to samo co L.A, to dlaczego mam tu wszystko co związana z  Los Angeles ?

Kolejne podejście.
Wystukałem całą nazwę terenu, na którym leżał dom ciotki.
Nic.
Nic.
Nic.
Ni... tu coś jest !

" (...) Tereny te należały do rodu Ratliffów (...) Utracili ziemie po stracie akcji w firmie (...) od 1987 roku tereny nie są zamieszkiwane. " 

Wymyśliłem kolejne hasło do sprawdzenia.
" L. Ratliff " pojawiło się na ekranie. Kilka pierwszych propozycji nie dotyczyło niczego co by mnie interesowało. W oczy rzuciły mi się słowa:

" Lizbeth Ratliff córka Williama Ratliffa, szefa firm (...) Zaginęła w 1986 w lasach należących do rodziny. " 

Z boku kolumny z tekstem zauważyłem czarno - białe zdjęcie. Przedstawiało dziewczynę przeciętnej urody, o długich włosach spiętych w koka, którego zdobiła duża klamra w kształcie kokardy.
Serce zabiło mi mocniej, a oddech przyśpieszył. Obok mnie leżała klamra należąca do zaginionej Lizbeth.





Przepraszam z literówki - ~Till

The Versatile Blogger

Haha XD Strasznie się zdiwiłam bo to dopiero jeden rozdział ale dziękuję Lili, która nominowała mnie do "The Versatile Blogger"

Zasady:
-podziękować nominującemu blogerowi u niego na blogu,
-pokazać nagrodę "Versatile Blogger Award" u siebie na blogu,
-ujawnić 7 faktów dotyczących samego siebie,
-nominować 15 blogów, które jego zdaniem na to zasługują,
-poinformować o tym fakcie autorów nominowanych blogów.

FAKTY:

1. Mam strasznego lenia, poprostu nic mi się nie chce. ;)
2. Jestem strasznie wrażliwa, łatwo mnie wzruszyć albo zmusić do płaczu .
3.Tak chyba każdy ma no ale : Nie umiem wytrzymać bez przyjaciółki chociaż 4 dni  , a jak się spotakmy to nie umiemy rozdzielić XD Głupie .
4. Lubię zawierać przyjaźnie , ale niestety na niektórych źle wychodzę .
5. Nie mam szczęścia w grach karcianych, ale jak to się mówi : "Kto nie ma szczęścia w kartach, ma szczęście w miłości " <3
6. Nie potrafię pisać pamiętników , poprstu je zostawiam , większośc myśli trzymam dla siebie i nie wylewam tego nawet na papier.
7. Strasznie lubie jeść, a szczególnie podczas filmu .  Film bez żarcia to nie to samo XD Ale o dziwo nie tyje, waże tylko nie całe 50 kilo o_o

MOJE NOMINACJE:

1. http://save-me-once-again.blogspot.com/ 

2. http://and-we-could-run-away.blogspot.com/

3. http://im-not-strong-enough-to-stay-away.blogspot.com/?zx=e8bdb743d8c112ab

4. http://klatka-dla-kolibrow.blogspot.com/ 

5. http://adommy-neverland.blogspot.com/

6. http://waitingtillyouwerealone.blogspot.com/

7. http://returntotheglamtimes.blogspot.com/

8. http://kreatywnosc-uczuc.blogspot.com/?zx=7f0a327854a82182

9. http://agnieszka-nessy.blogspot.com/

10. http://chained-to-you-tlumaczenie.blogspot.com/

11. http://famous-last-words-frerard.blogspot.com/

12. http://perfekcyjnaniedoskonalosc.blogspot.com/?zx=a768d122449ff698

13. http://dumnypaw.blogspot.com/?zx=1abec13551bd5d85

14. http://swiata-iluzja.blogspot.com/?zx=1770f4a041f08b8f

15. http://na-jawie-wysnione.blogspot.com/ 

Wybrałam blogi, które czytam i lubię ^^ 

Rozdział 1

Ah.. no więc tak:
Oto pierwszy post na tym blogu. Zaczynam pisać Adommy . Będzie trochę mało realistyczne ;) Proszę wszystkich którzy to przeczytają o komentarz , nieważne czy pozytywny czy negatywny. Chciałabym się dowiedzieć czy wam się podobało, czy nie. Jakieś uwagi, co mam poprawić. Z góry dziękuję, to mój debiut więc nie spodziewajcę się dużo. (przepraszam za błędy)
No to zapraszam !
~Till



Rozdział 1

6 rano, świąteczny poranek... Nie mogę spać. Stoję z kubkiem kawy przy dużym oknie i patrzę jak wielkie płatki śniegu obsypują taras domu ciotki Elen. Nie lubię świat, nigdy nie przepadałem za jazda do tego upiornego domu gdzie zbierała się cala rodzina. Nawet jako mały chłopiec kiedy bawiłem się z kuzynkami na dworze. Wole zaszyć się w moim domu w LA i nie wychodzić z pod koca, dopóki to białe gówno na dworze nie zniknie z po wierzchni ziemi.

Stoję tak od dobrej godziny. Kawę mam już zimna, no ale i taka nie pogardzę. Kawa to kawa. Biorę kolejny łyk i nagle widzę, tuż za oknem w gęstym lesie zarys postaci. Przecieram oczy, bo myślę ze mój nie wypoczęty mozg płata mi figle. Ale niestety nie; cień nawet się nie poruszył , jest tam gdzie był dokładnie przed chwila.

Niech mi ktoś powie: Co, do diabla, robi ten ktoś ( czy coś ) na dworze o 6 nad ranem, przy minus 20 stopniach !? A mówią ze to ja jestem nienormalny. Phi.

Spojrzałem jeszcze raz w to miejsce, ale tam już nic nie ma. No przecież nie mogło wyparować !

Rozglądam się po całej długości lasu, ale nic tam nie widzę. A z resztą nieważne, przewidziało mi się, zmęczony jestem.

Dopiłem kawę i wróciłem do pokoju, po drodze zostawiając puste naczynie na kuchennym blacie.

***

Pukanie mnie obudziło. Niechętnie wstaje z lóżka, by uchylić drzwi. Patrzę kto zakłóca mi mój święty spokój.

- Adam ! - ciocia - Co ty tak długo spisz ? Śniadanie, wszyscy już czekają.

- Ehh... już. A która godzina, ciociu ?

- No już w pól do dziewiątej. Czekamy na dole.

Zaraz wybuchnę jak rozkapryszona gwiazdka.

...

8:30 RANO to nie jest późno, i wcale długo nie spałem bo aż cale 2 godziny, ale ta baba musiał mnie obudzić.

Opieram się o ścianę i wzdycham głęboko. Miło zacząłem dzień.

Ale i tak dobrze bo to była chyba moja najlepiej przespana noc od dwóch dni. Co się ze mną ostatnio dzieje ?

- No, Adam, rusz dupę.

Ponagliłem sam siebie gdyż przypomniałam sobie o istnieniu mojego brata, który pewnie pochłonie wszystkie naleśniki.

Idę do walizki i wyciągam czarne rurki i szara koszulkę. Wlekę się do łazienki jak jakieś zombie, ale to co widzą w lustrze natychmiast zmusza mnie do pobudki.

Wyglądam gorzej niż zombie.

Wory pod oczami, włosy przypominające gniazdo; nie licząc rozmazanego makijażu.

Zmywam czarne ślady i ochlapuje twarz woda. Doba zabieram się za to coś na głowie.

Jeszcze tu.. trochę lakieru, i ... Jest. Wygląda całkiem dobrze. Trochę pudru i eyeliner’a. Hmmm ... wyglądam ślicznie jak na człowieka po nieprzespanej nocy. Ok, mogę iść na śniadanie.

Schodzę na dół i zajmuje moje stałe miejsce pomiędzy kuzynką Cler i tym zwierzęciem – Neil’em, który chyba juz pochłonął 6 naleśników.

- Adaś, co byś zjadł – słyszę głos ciotki.

- Em. Naleśniki - odpowiadam patrzą na Neil’a który jak na moją komendę chwyta w garść ostatniego naleśnika na tym stole. Niech go szlag !

- Neil ! Nooo. – wołam załamany waląc go w ramię.

- Czego ? - odpowiada z pełną gębą, uwalony słodkim sosem.

- Nie martw się kochanie. Zrobię jeszcze naleśników, sama zjem bo Neil też mi nic nie zostawił.

Kochana ciocia.

**

Po śniadaniu i dwóch kawach jestem w stanie jakoś normalnie funkcjonować. Polazłem na górę i walnąłem się na łóżko.

"Co się z tobą dzieję Adamie ?”

Ouu , świetnie mój wewnętrzny głosik się odezwał.

Albo tak mają wszyscy; albo naprawdę jestem tak samotny że, gadam sam do siebie.

Czy ja na serio widziałem  tam tym lesie... ? Jeśli to moja wyobraźnia to serio musza mnie wysłać do pokoju bez klamek.

"No właśnie, widziałeś to coś, czy nie ?"

- Tak ! Mówię ze widziałem. - wydarłem się i ukryłem twarz w poduszce. Doba dość , bo ze mną serio jest coraz gorzej, gadam sam ze sobą. Musze sobie kogoś znaleźć.

Owinąłem się kocem i zasnąłem.

*

- Adam ! Adam nooo !

Kto śmie mnie budzić.

- Otwórz.

Neil.

- Czego ?

- Idziemy wszyscy lepić bałwana. - odpowiedział przez drzwi, kładąc nacisk na słowo ' wszyscy'

Czyli się nie wymigam. No ale ja teraz nie wyjdę z mojego ciepłego łóżeczka, nie ma takiej opcji.

- Wyłaź, bo inaczej przyjdzie wujek Oskar, a wiesz co wtedy będzie.

Cholera, wiedziałem. Za dobrze wiedziałem.

Jęknąłem żałośnie.

Pamiętam jak rok temu nie chciałem wychodzić żeby lepić bałwana ( taką tradycje sobie ustalili ) i wujek przyszedł do pokoju, przerzucił mnie sobie przez plecy i wyniósł z domu. Na koniec wylądowałem w zaspie, tylko w koszulce i w bokserkach, bo oczywiście wcześniej spałem.

Nie miałem ochoty powtarzać tego i w tym roku, dlatego szybko wstałem, zgarnąłem ciepły sweter i otworzyłem drzwi przed którymi nadal stał mój brat.

- Idziemy ? - spytałem na co on wybuchł śmiechem. Spojrzałem się tylko krzywo i zacząłem zakładać sweter. Fajnie, utknąłem w połowie z rękoma w górze. I mój brat to wykorzystał, wiedząc ze mam straszne gilgotki; złapał mnie za brzuch na co ja zareagowałem krzykiem. Wygrzebałem się ze swetra i rzuciłem w pogoń z tym deklem. Goniliśmy się po całym korytarzu dopóki  go nie dopadłem i nie powaliłem na ziemie. Tarzaliśmy się ze śmiechu. Kurcze, ja go jednak kocham, mój mały braciszek. Zmierzwiłem mu włosy i pomogłem wstać.

Zeszliśmy na dół i zaczęliśmy się ubierać. W tym kombinezonie wyglądałem jak bałwan, i tak też się czułem.

Wyszliśmy przed dom gdzie wszyscy już stali i rzucali śnieżkami. Nagle poczułem jak cos wskakuje mi na plecy a ja z moją gracją i równowagą zaryłem nosem w śnieg. Leżała na mnie moja kuzynka - Tiffany, uwielbiałem ja, więc nie miałem jej tego za złe ale karę musiała ponieść. Przekręciłem się tak ze teraz ona leżała pode mną a ja zacząłem jej sypać śnieg za kołnierz.

- Adam no ! Aaaa... Złaź ze mnie. – wołała przez śmiech.

- Nie. Jestem dopiero minutę na dworze a już cały w śniegu, przez ciebie, więc poniesiesz karę. - odpowiedziałem i nadal obsypywałem ja śniegiem, ale po chwili wstałem i podałem jej dłoń.

Ulepiliśmy dwa wielkie bałwany. Jeden był taki trochę niedorozwinięty, bo miał długi dziób, krótkie łapki i wyglądał jak taki dinozaur. No ale budował go mój brat wiec czego się spodziewać. Nazwaliśmy go Neilozaur na jego cześć. Drugi był normalny , ale nikt go nie nadal mu imienia. Smutne.

Gdy wszyscy zachwycali się naszymi dziełami ja zauważyłem z lesie znowu ta postać.

"Teraz albo nigdy, Lambert. " podpowiedział mój głosik. No więc ruszyłem. To coś, lub ten ktoś musi tam być.

Zagłębiałem się dalej w las, lecz w pewnym momencie straciłem z oczu zjawę. Usłyszałem szelest z moimi plecami. Wiedziałem ze to nie wytwór mojej wyobraźni, a ja na pewno nie byłem tu sam.